Het kan ons nog zuur opbreken.

Ze hebben eindelijk een akkoord .

Voor Vlaanderen enkele goede afspraken, maar adders onder het gras.

Zij moesten hen toch ook iets geven:

beschermde rechten, zonder plichten, van Limburg tot aan de zee.

Zich niet  moeten aanpassen: onze taal verder mogen negeren.

Ja, maak hun dromen waar!

Kindergeld kan, want na wat jaren spreken onze nazaten toch Frans.

Kind en Gezin heeft geen volkstelling nodig om dit  te staven.

Jonge Francofone gezinnen ontvluchten de onveilige en smerige buurten van de hoofdstad.

Men vindt er een smeltkroes van nationaliteiten en culturen.

Mensen op zoek naar steun – laat staan- naar werk.

Ze trekken naar de rand ,is  het er te duur geworden ,dan  maar het Vlaamse land in.

De verfransing draait op volle toeren.

De prijs van onze grond swingt de pan uit.

Jonge Vlaamse gezinnen wijken uit naar Wallonië of Brussel

omdat het wonen er nog betaalbaar is en passen zich aan.

Indien de Franstalige dit niet moet,

dan kunnen we best onze klauwende leeuw vervangen door een leghen,

zodat ze ook nog met de eieren kunnen gaan lopen.

Er is geen tegenhouden aan.

Wat doen wij er mee?

                                                                          Vic Van  Nuffel